سخن سردبیر
از جمله قلمروهای معرفتی مربیان- فیلسوفان، حوزة تربیت اخلاقی است که به منزلة یک محور اساسی، در مبانی و اصول آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران نیز بر آن تأکید شده است. صاحبنظران تربیتی، مساله تربیت اخلاقی را از نیازهای ضروری هر جامعه می دانند که غالبا به فرهنگ خانواده و همچنین فرهنگ آموزشی آن جامعه مرتبط می شود. تربیت اخلاقی، به ویژه از دوره کودکی و نوجوانی، برای والدین و برنامه ریزان آموزش و پرورش مسوولیت آفرین است و کیفیت تحقق آن می تواند برای فرد، خانواده و جامعه سرنوشت ساز باشد. تربیت اخلاقی در فرهنگ خانواده شکل گرفته و ادامه می یابد و پس از آن، در فرهنگ آموزشی و برنامه های درسی در موسسه های تربیتی، کامل می شود. نقش و اهمیت برنامه های درسی در رشد تربیت اخلاقی بسیار حساس است و فقدان برنامه ریزی کارآمد، رشد تربیت اخلاقی در بین نوجوانان را با چالش مواجه می کند. محیط تربیتی سالم و کار آمد و به ویژه نقش مربیان که ناظر تربیت اخلاقی نوجوانان هستند، در کنار تاثیرگذاری رسانه های جمعی، گروه همسالان و شبکه های مجازی، در نحوه تحقق این هدف، بسیار نقش دارند.